Wielka Brytania, Londyn, 1937

Agnes Vogel · 2017-12-07 22:32:51

- Ah, no tak, wspominałeś - przytaknęłam z wolna. - No i treningi z tobą. Choć już sama trenuję... - mruknęłam. - Sposób Joan by zachować w sobie równowagę był dość niekonwencjonalny i nie sądzę bym mogła się na nim opierać, więc zostaje mi tylko wysiłek fizyczny - westchnęłam, a na samą myśl wspomnień Joan i Leona...
Choć... O ile pamiętam, Leon też był pracownikiem szkoły. Bibliotekarze. Fakt faktem nie nauczyciel, ale jednak...

Seth Reyes · 2017-12-07 22:41:04

- Wiesz, może Montrose by mnie zabiła za to, co teraz powiem, ale skup się na tym, żeby to przyniosło korzyści tobie, a nie misji. - Uśmiechnąłem się krzywo. - Z nieopanowanym kamieniem narobisz kłopotów głównie sobie samej.
Skręciliśmy w boczną uliczkę, w której wcześniej się pojawiliśmy. Spojrzałem na zegarek.
- Mhm. Za chwilkę powinniśmy znikać.

Agnes Vogel · 2017-12-07 22:47:12

Pokiwałam głową i wzięłam głęboki oddech. Dalej, Agnes, to nic specjalnego, przecież... Tak? Nie, oczywiście, że to coś specjalnego, ale być może tylko dla mnie...!
- No tak... Ja tylko... - zaczęłam niepewnie, zbierając myśli i wyłamując sobie bezgłośnie kostki w palcach. - Naprawdę ci dziękuję. Za cały ten wypad i przynajmniej jeden dzień, gdzie nie musiałam się niczym martwić i na który warto było czekać cały tydzień... - uśmiechnęłam się, unosząc głowę, by spojrzeć mu w oczy. - Nawet nie wiesz jak pomogło te kilka godzin... z tobą... - dodałam, już ciszej, zdecydowanie mniej pewniej.
Zaraz zniknę? Gdzie zawroty głowy? Boże, jeszcze chwila?! Miałam nadzieję, że za chwilę zniknę i nie będę musiała widzieć reakcji...!

Seth Reyes · 2017-12-07 22:58:43

Zatkało mnie i nie wiedziałem, co powiedzieć.
- Ja... cieszę się, że mogłem spędzić ten czas akurat z tobą - odezwałem się ostatecznie, wahając się lekko. Zostały ostatnie sekundy. Jeśli teraz tego nie powiem, to... kiedy? Spojrzałem jej w oczy, zbierając się na odwagę, w przypływie odwagi, emocji... chwili? Sam nie wiedziałem, czego. - Agnes, ja...
Zawroty głowy uderzyły z taką siłą, że aż się zachwiałem. Chciałem złapać się za murek, ale natrafiłem na dłoń Agnes.

Agnes Vogel · 2017-12-07 23:07:02

Sama też musiałam się złapać dłoni, choć nie planowałam tego i...
Cholera, wszystko rozmyło mi się przed oczami nim Seth skończył mówić.
- O co chodzi...? - zaczęłam, lecz już nie skończyłam. Zniknęłam pierwsza, rozmywając się przed oczami Setha.
Cholera, cholera, cholera! Najgorsze, wyczucie czasu na świecie ty durne urządzenie do podróżowania w czasie!

Seth Reyes · 2017-12-07 23:10:14

Agnes zniknęła. W ostatnim momencie zdążyłem tylko pożałować, że nie udało mi się zebrać na odwagę wcześniej, po czym sam zniknąłem. Do tej samej, cholernej rzeczywistości.

#51 2017-12-07 22:32:51

Odp: Wielka Brytania, Londyn, 1937

#52 2017-12-07 22:41:04

Odp: Wielka Brytania, Londyn, 1937

#53 2017-12-07 22:47:12

Odp: Wielka Brytania, Londyn, 1937

#54 2017-12-07 22:58:43

Odp: Wielka Brytania, Londyn, 1937

#55 2017-12-07 23:07:02

Odp: Wielka Brytania, Londyn, 1937

#56 2017-12-07 23:10:14

Odp: Wielka Brytania, Londyn, 1937

Stopka