Pokój Rogera Honesta

Roger Honest · 2018-02-02 13:35:57

Westchnąłem głęboko gdy poczułem jej dłonie we włosach. Denerwowały mnie zawsze te loki, ale gdy czułem palce Ren, które bawiły się nimi... Tak, zdecydowanie doceniałem geny.
- Całe szczęście. Chyba nie chcesz się przed nim bronić? - zapytałem, wodząc dłonią po jej nagiej talii.

Ren Endicott · 2018-02-02 13:46:39

Mruknęłam pod nosem.
- Czasami bariera pojawia się znikąd - szepnęłam, biorąc głęboki oddech. - Ja się denerwuje, on się denerwuje i robi się wielki zator zbyt ciężkich i gwałtownych uczuć - wyjaśniłam spokojnie. Musnęłam wargami delikatną skórę jego szyi.

Roger Honest · 2018-02-02 13:51:34

- Więc przy mnie się nie denerwujesz? Staram się unikać gwałtowności... choć czasem mam chrapkę - przyznałem, odchylając głowę, by ją ośmielić lekko. Dłoń zatrzymałem na biodrze, lekko masując jej skórę kciukiem.

Ren Endicott · 2018-02-02 13:56:06

Zatrzymałam się na chwilę, a swoje usta trzymałam kilka minimetrów od jego szyi.
- Przy tobie czuję się zupełnie inaczej, to coś nowego, a trudno mnie zaskoczyć, bo obracam się co nieco w tym temacie - gdy mówię moje usta delikatnie zahaczają o jego skórę.

Roger Honest · 2018-02-02 14:02:41

Usmiechnąłem się lekko.
- To zaszczyt Ciebie czegoś nauczyć - przyznałem, samemu zaczynając pieszczoty i całując ją w obojczyk. Był lodowaty, więc trochę dłużej tu zostałem.

Ren Endicott · 2018-02-02 14:14:42

Pomimo, że w środku było mi naprawdę gorąco, to na zewnątrz czułam już dotyk nieprzyjemnego chłodu. Głównie na stopach i dłoniach, przez co moje ciało pokryło się gęsią skórką.
Ciepły i przyjemny oddech Rogera na mojej szyi i obojczyku był czystą rozkoszą.
- Lubie się uczyć, a w szczególności od ludzi, którzy wiele dla mnie znaczą.

Roger Honest · 2018-02-02 17:36:09

Uśmiechnąłem się rozczulony tym i mimo mojej chęci zajścia pocałunkami niżej i intensywniej, wróciłem do ust Ren, otulając jej odkryte ciało ramionami.
Przyjemność przyjemnością, ale nie chce by się zaziębiła. No i chciałbym poczekać na jednoznaczne pozwolenie...

Ren Endicott · 2018-02-02 18:03:19

Wtuliłam się w jego ciało, niemal topiąc się w jego objęciach. Wydawało mi się jakby każdy pocałunek dolewał oliwy do ognia i robiło mi się coraz cieplej.
Pozwoliłam Rogerowi na coraz bardziej namiętne pocałunki. Schodził co chwila ustami w dół, za każdym razem coraz niżej, a jego dłonie błądziły przy moich łopatkach w pobliżu zapięcia stanika.
- W początku - mruknęłam, w odpowiedzi na jego pytające, pełne tych żarzących się iskier spojrzenia.

Roger Honest · 2018-02-02 18:30:16

Dlaczego tak bardzo się ucieszyłem? Boże, dlaczego byłem tak strasznie napalony... To była najpiękniejsza kobieta, najcudowniejsza osoba jaką znam, a ja naprawdę staram się by było to najdelikatniejsze. A i tak cieszę się, że mogę ją trzymać w ramionach.
Ostatnio, nie przywiązałem uwagi do tego, gdy nasze ubrania zniknęły, ale teraz... Mogłem się rozkoszować cudowną Ren w moich ramionach.
Ostrożnie zdjąłem z niej prezent ode mnie, a potem położyłem delikatnie na łóżku. Wiedziałem, że z nadmiaru emocji może jej się zakręcić w głowie, a dzięki temu byłem spokojniejszy o moją ukochaną.
Znów zacząłem pocałunkami od jej ust. Potem coraz dłużej i wolniej przesuwałem się przez szyję na obojczyk. Zatrzymałem się dłużej przy jej splocie słonecznym. Wiedziałem, że to uwielbia. Potem ruszyłem niżej, już w swoim tempie, z przyjemnością wsłuchując się w głębokie oddechy Ren.

***

Położyłem się uśmiechnięty obok kobiety i otuliłem ją ramieniem, nie mogąc oderwać rąk od jej - teraz - rozgrzanego ciała.

Ren Endicott · 2018-02-02 18:43:50

Mój oddech był ciężki, a serce powoli zaczynało się uspokajać z szalonego biegu. Mimo braku ubrana moja skóra płobęła. Wtuliłam policzek w ramię Rogera, mechanicznym ruchem osłaniając ramionami piersi.
Westchnęłam głęboko z uśmiechem na twarzy. Teraz czułam od mężczyzny przyjemny spokój w którym nie było napięcia.
- Lubię jak jesteś taki rozluźniony - szepnęłam, otwierając szeroko oczy i patrząc na jego twarz.

Roger Honest · 2018-02-02 18:48:19

Obróciłem głowę w stronę twarzy Ren, chwilę wodząc zamyślony wzrokiem po jej ciele.
- Ah tak? Zazwyczaj jestem spięty, pilnując się w emocjach... - przyznałem. - Ale teraz... nie widzę potrzeby - uśmiechnąłem się lekko. - Ale dziś poradziłaś sobie wzorowo...

Ren Endicott · 2018-02-02 18:56:35

- Jestem zaradną kobietą - mruknęłam pod nosem. Odwzajemniłam jego uśmiech. - Chciałabym abyś nie musiał się tak męczyć z tym wszystkim i mógł się rozluźnić.

Roger Honest · 2018-02-02 19:03:42

- Jeśli mam się namęczyć dla ciebie, to z chęcią się pomęczę - zapewniłem, jedną ręką, głaszcząc ją po plecach, a drugą bawiąc się swoim wisiorem z zębem. - Ale musisz przyznać, że było przyjemne...

Ren Endicott · 2018-02-02 19:16:35

Mruknęłam potakująco w pierwszej chwili z zawstydzeniem. Przymknęłam powieki.
- Obojętnie co z tobą robię, zawsze jest przyjemnie - wyznałam cicho.

Roger Honest · 2018-02-02 19:27:20

- Cieszę się w takim razie... marzyłem by tak było od zawsze.... - wyznałem cicho, zamykając oczy i przytulając ją od siebie mocniej. - Naprawdę... kiedyś myślałem, że popadam w obłęd...

Ren Endicott · 2018-02-02 19:32:29

- Przeze mnie - szepnęłam, zerkając na mężczyznę. - A teraz popadasz w większy obłęd, czy czujesz, że z niego wychodzisz? - zapytałam rozbawiona.

Roger Honest · 2018-02-02 19:38:47

Zaśmiałem się cicho, zachrypniętym głosem.
- Nie... nie, teraz to nie jest obłęd, choć szaleję za twoim widokiem, nie umiem przestać o tobie myśleć, a gdy widzę cię na korytarzu od razu pragnę podejść... - westchnąłem. - Kocham cię. Znalazłem w końcu słowo, którego przez tyle lat nie umiałem do ciebie wypowiedzieć... Żałuję, choć cieszę się, że dopiero teraz to się stało. Pewnie zupełnie inaczej by to się skończyło...

Ren Endicott · 2018-02-02 19:54:20

- To nieważne - mruknęłam, marszcząc delikatnie brwi. - Przeszłości nie damy rady zmienić... I też nie ma po co zmieniać. Skoro teraz jest dobrze. Ty możesz mówić, że mnie kochasz, a ja mogę odpowiadać ci tym samym, miły. - Wzięłam głęboki oddech. - Wielu na pewno dużo by dało aby mieć kogoś takiego...

Roger Honest · 2018-02-02 20:10:23

Westchnąłem.
- Skarbie, poradzi sobie, nie wracaj do tego - jęknąłem, obracając się w jej stronę i wtulając. - Naprawdę proooszę... Cokolwiek innego. Mogę ci opowiedzieć coś. Ale nie wracaj do tematu, za który się niepotrzebnie obwiniasz...

Ren Endicott · 2018-02-02 20:14:30

Zacisnęłam usta aby nie powiedzieć: nie niepotrzebnie! Popatrzyłam przez chwilę na mężczyznę, po czym mój wzrok zjechał na jego szyję.
Powoli sięgnęłam dłonią po kieł zawieszony na jego szyi.
- Opowiedz mi o nim, proszę - powiedziałam cicho, bez nacisku, a ze zwykłą ciekawością.

Roger Honest · 2018-02-02 20:23:34

Skrzywiłem się trochę. Nie lubiłem o tym mówić, ale...
Obróciłem się na bok, by móc patrzeć na Ren, gdy dotykała mojego kła.
- Miałem kiedyś psa - zacząłem. - Humphrey. Wołaliśmy na niego z Gavinem "Humpy". Był świetnym psiakiem, Nina lubiła się z nim bawić... - skrzywiłem się ponownie. - Gdy miałem dwanaście lat, przeniosłem się w czasie do jury. To było dla mnie okropne pół roku. Jednak najgorszy był pierwszy moment przeniesienia... Bo nie przeniosłem się sam - zacisnąłem zęby, mimo woli przypominając sobie cokolwiek z tego okresu. - Humpy był tam wraz ze mną... Nie długo... Bo po dwóch dniach, gdy uciekałem przed jaszczurami... - uśmiechnąłem się z bólem. - Obszczekiwał je. Dawał szansę bym uciekł. A potem znalazłem jego rozdarte ciałko... - ściszyłem głos. - Pochowałem go. Zasłużył na to. Ale... wziąłem jego kieł. Na pamiątkę. I by nie czuć się takim samotnym...

Ren Endicott · 2018-02-02 20:30:29

Milczałam przez dłuższą chwilę, bawiąc się kłem tak jak to robił zazwyczaj Roger.
- Straciłeś drucha - mruknęłam do siebie. Uśmiechnęłam się pod nosem. - I wciąż go masz, po tylu latach. - Westchnęłam wzruszona.
Byłam od zawsze sentymentalną osobą, zbierającą najróżniejsze drobiazgi. Cieszyło mnie gdy inni ludzie również znali magię tych wszystkich małych i pozornie prostych przedmiotów.

Roger Honest · 2018-02-02 20:39:00

- Jeśli mam być szczery, to ten pies był idealny - westchnąłem. - Więc biorę z niego przykład... - mruczałem, ale w końcu zamilkłem. - To było okropnie dawno... gdyby nie wisior, pewnie bym o nim zapomniał... A chcę o tym pamiętać...

Ren Endicott · 2018-02-02 20:49:13

Pokiwałam głową, po czym położyłam ją na jego piersi.
- To pamiętaj, wspomnienia to czasami naprawdę przyjemna rzecz - powiedziałam z uśmiechem.
Chyba, że skupiasz się na tym, że osoby które widzisz to tylko i wyłącznie wspomnienia.
Westchnęłam cicho, przekładając niespokojnie nogi.

Roger Honest · 2018-02-02 20:52:01

- Wszystko w porządku? - upewniłem się. - Jesteś śpiąca? Możemy iść spać, jeśli tylko chcesz... - mówiłem z troską.

#226 2018-02-02 13:35:57

Odp: Pokój Rogera Honesta

#227 2018-02-02 13:46:39

Odp: Pokój Rogera Honesta

#228 2018-02-02 13:51:34

Odp: Pokój Rogera Honesta

#229 2018-02-02 13:56:06

Odp: Pokój Rogera Honesta

#230 2018-02-02 14:02:41

Odp: Pokój Rogera Honesta

#231 2018-02-02 14:14:42

Odp: Pokój Rogera Honesta

#232 2018-02-02 17:36:09

Odp: Pokój Rogera Honesta

#233 2018-02-02 18:03:19

Odp: Pokój Rogera Honesta

#234 2018-02-02 18:30:16

Odp: Pokój Rogera Honesta

#235 2018-02-02 18:43:50

Odp: Pokój Rogera Honesta

#236 2018-02-02 18:48:19

Odp: Pokój Rogera Honesta

#237 2018-02-02 18:56:35

Odp: Pokój Rogera Honesta

#238 2018-02-02 19:03:42

Odp: Pokój Rogera Honesta

#239 2018-02-02 19:16:35

Odp: Pokój Rogera Honesta

#240 2018-02-02 19:27:20

Odp: Pokój Rogera Honesta

#241 2018-02-02 19:32:29

Odp: Pokój Rogera Honesta

#242 2018-02-02 19:38:47

Odp: Pokój Rogera Honesta

#243 2018-02-02 19:54:20

Odp: Pokój Rogera Honesta

#244 2018-02-02 20:10:23

Odp: Pokój Rogera Honesta

#245 2018-02-02 20:14:30

Odp: Pokój Rogera Honesta

#246 2018-02-02 20:23:34

Odp: Pokój Rogera Honesta

#247 2018-02-02 20:30:29

Odp: Pokój Rogera Honesta

#248 2018-02-02 20:39:00

Odp: Pokój Rogera Honesta

#249 2018-02-02 20:49:13

Odp: Pokój Rogera Honesta

#250 2018-02-02 20:52:01

Odp: Pokój Rogera Honesta

Stopka