Sale lekcyjne

Ren Endicott · 2017-12-10 18:08:10

Zapiekły mnie policzki. Przez chwilę zastanawiałam się, czy szmaragd mógł się pomylić. Może to była kara za to, że zaglądałam do ludzkich serc?
- Oh, nie? - mruknęłam zmieszana. Nawet bardzo. Złapałam za swój kamień. Chciałam się upewnić, czy naprawdę słyszałam jej serce czy tylko mi się wydawało, ale szmaragd był ciepły.
Zacisnęłam lekko usta i przechyliłam głowę.
- Chciałabyś porozmawiać, kochanie? - zapytałam grzecznie.

Agnes Vogel · 2017-12-10 18:13:23

- Ale o czym? - zaciekawiłam się. - W sensie... coś jest nie tak z moją pracą? - zaniepokoiłam się.

Ren Endicott · 2017-12-10 18:18:19

Uśmiechnęłam się delikatnie. Przełożyłam z podłogi na blat to co już znalazłam. Rogera nie zbawi te kilka minut.
- Nie, nie, moja droga - odparłam, kręcąc głową. - Chodzi o to, że dostaję od ciebie dwie sprzeczne informacje - zaczęłam tłumaczyć, podchodząc bliżej niej. - Wybacz ale mówisz jedno, a czujesz drugie.
Podniosłam rękę i uniosłam jej brodę w górę.
- A nie powinno tak być - dodałam, z troską przyglądając się jej twarzy.

Agnes Vogel · 2017-12-10 18:23:56

No nie wiem z jakich czasów ona się wywodzi, ale to nie było do końca normalne. Choć... z pamięci Joan wiem jedno - to właśnie Ren odkryła miłość Leona do Joan.
- Nie... wydaje Ci się - bąknęłam, ściskając torbę z ubraniami.
Czuła to co ja czuję do... Setha? Boże, czyli nawet siebie nie daje rady okłamać.

Ren Endicott · 2017-12-10 18:31:22

Schowałam dłonie w kieszeniach ciepłego swetra, który miałam zarzucony na ramiona. Westchnęłam cicho.
- Agnes... - Jak to ująć aby jej nie straszyć, aby być delikatną, a jednocześnie dotrzeć do niej? - Nasze uczucia, to jedna z najdelikatniejszych sfer. Nie rozpoznaje ich wszystkich, ponieważ mój kamień skupia się tylko i wyłącznie na jednym z nich. - Położyłam otwartą dłoń na swoim sercu. - I czy tego chcę, czy nie chcę, można by to zobrazować tak, że wręcz słyszę twoje serce... Dlaczego się z nim sprzeczasz? - posmutniałam.

Agnes Vogel · 2017-12-10 18:41:52

Zamurowało mnie. Poczerwieniałam i...
Rany, ona ma rację...
- Bo... ktoś kto mi się podoba... - zaczęłam niepewnie. - Nie może ze mną być i... To dla mnie lekki problem... by to sobie ułożyć...

Ren Endicott · 2017-12-10 18:50:03

Odgarnęłam jej ciemne włosy za ucho. Rozmawiając z nią czułam się niepewnie. Przed oczami wciąż migała mi Joan i to było takie frustrujące. Miałam ochotę przepraszać Agnes za to, że wyjechałam i nie zostałam z Joan. Że miałam kompletnie fiu bździu w głowie. Bo właśnie tak było.
- Rozmawiałaś o tym z tym kimś...? Może wszystko jest prostsze niż Ci samej się wydaje. Czasem dopiero gdy zejdziemy na dół, góra, którą pokonaliśmy maleje i staje się jedynie małym pagórkiem...
Uśmiechnęłam się, przekazując jej swój spokój serca. Bo teraz miałam go naprawdę dużo.

Agnes Vogel · 2017-12-10 18:58:04

Naprawdę dziwnie się czułam. Jakbym rozmawiała z matką. Albo przyjaciółką, której nie pamiętam.
- Bo... Bo wiesz... Gość o tym nie wie. No i nie powinnam nawet z nim o czymś takim rozmawiać. To naprawę... nie na miejscu.

Ren Endicott · 2017-12-10 19:05:24

- Miłość rządzi się swoimi prawami. Gdybym miała usiąść i spisać prawo, które nie kłóci się z sercem, chyba nigdy bym nie zakończyła tej księgi... - Uśmiechnęłam się mimowolnie. - Wiele zależy od sytuacji. Serce potrafi nas krzywdzić, miłość jest trudna, jedni ją przyjmują taką jaka jest, inni jedynie akceptują, a kolejni zapierają się jej. Ludzie mają różne wyobrażenia na jej temat. - Cały czas przyglądałam się Agnes z ciekawością. - Co takiego "nie na miejscu" jest w tym? Osoba trzecia? Czy strach...? - proponowałam odpowiedzi z nadzieją, że uzyskam jakąkolwiek.

Agnes Vogel · 2017-12-10 19:10:31

- Widzisz... - bąknęłam.
Ona cię przejrzała Agnes. Ona, Roza, Lux, Des, i kto jeszcze?! Jak ja mam funkcjonować, skoro na każdym kroku wszyscy zdają mi się to wypominać? Dlaczego nie mogłam zakochać w kimś innym? Przecież wiedziałam, że Feliks Schmidt chciał mi o tym powiedzieć przed wyjazdem, wiedziałam o wielu innych, ale dlaczego na nich tak nie umiałam zareagować?!
- To Seth. Profesor Seth Reyes - wydukałam, ze wstydem.

Ren Endicott · 2017-12-10 21:12:12

Zanim się odezwała dostrzegłam w jej oczach poczucie winny. Zasmuciło mnie to.
- Twoja miłość ma w sobie wiele wstydliwości, przez co nabywasz też wątpliwości - powiedziałam miękkim, wręcz matczynym tonem, szczęśliwa, że postanowiła mi zaufać. Miałam nadzieję, że to zrobiła, a nie czuła się postawiona pod ścianą... Oh, czy wymusiłam to na niej? Oby nie. - Nie ma powodów do wstydu. Znikąd nie wzięło się "serce nie sługa". Mam... Ymm, dużo lat, i można by powiedzieć, że wręcz studiowałam miłość, bo z początku wydawało mi się, że mogę pojąć jej istotę, że... Mogę wiedzieć o niej wszytko. - Pokręciłam głową, zaciskając usta. - Lecz z każdym rokiem pojmowałam, że in więcej o niej wiem, tym mniej rozumiem. - Uśmiechnęłam się słabo.

Agnes Vogel · 2017-12-10 21:15:48

Cofnęłam się i potarłam skroń.
- Tak, rozumiem - mruknęłam. - Z oczywistych przyczyn wolałabym jednak... zostawić to w spokoju. Ogarnąć się. Seth jest moim nauczycielem, podobnie jak ty, ale luźne podejście do nauczania nie powinno mi mieszać w głowie - skwitowałam. - Mamy misje. Musimy pokonać Jerome.

Ren Endicott · 2017-12-10 21:20:35

Spoważniałam na jej słowa.
- Pojmuję to. Tak jak ty biorę w tym wszystkim udział, tak jak ty jestem wybrańcem, tak jak ty ryzykuję i tak jak ty walczę, i to nie pierwszy raz - powiedziałam dając nieco porwać się emocjom. - Poniosłam wiele strat - kontynuowałam nieco spokojniej, jednak wiedziałam, że muszę wrócić do kompletnego opanowania. - Ale wiesz co uratowało mnie przed zatraceniem się w rozpaczy i smutku...? - spytałam.
Odpowiedz była prosta. Chciała, tylko aby to ona to powiedziała, zazwyczaj kiedy coś powiemy sami szybciej to do nas dociera.

Agnes Vogel · 2017-12-10 21:30:33

Westchnęłam, kręcąc głową.
- Ale ja nie jestem tak jak ty pierwsza. Jestem w tym zupełnie nowa. A mój chłopak nie pamięta mnie od pierwszego zamknięcia Jerome - zwróciłam uwagę. - Sytuacja jest skrajnie inna, proszę Pani... I chyba dobrze, że mi Pani o tym przypomniała...
No bo co ja chciałam zrobić? Za namową Rozy ubrać się w to i "przjąć inicjatywę"? Agnes, słyszysz samą siebie? To niedorzeczne, a do tego nigdy nie powinno się wydarzyć.

Ren Endicott · 2017-12-10 21:35:57

Pokręciłam głową zbyt gwałtownie.
- Źle mnie zrozumiałaś, moja droga. Ja mówię o tym, kiedy pierwszy raz to przeżywałam. - Obiema dłońmi odgarnęłam kosmyki włosów za uszy. - Kiedy jeszcze wielu rzeczy nie rozumiałam, kiedy wiele rzeczy ignorowałam, kiedy byłam jeszcze młoda i głupiutka. - Wzięłam głęboki oddech. Dłonie mi drżały. Przycisnęłam je do brzucha. - Wybacz - mruknęłam, wycofując się. Zacisnęłam zęby i spojrzałam w podłogę, błądząc po niej wzrokiem.

Agnes Vogel · 2017-12-10 21:39:38

- Przepraszam, czy coś się... czy coś się stało? - zapytałam niepewnie odkładając torbę na bok. - Nie wyglądasz najlepiej...
Zawsze gdy myślę o pomocy komuś, nie muszę myśleć o swoich sprawach.
Może dlatego tak lubiłam pomagać innym, tylko nie sobie?

Ren Endicott · 2017-12-10 21:48:01

Podniosłam na nią wzrok i uniosłam dłoń.
- Rozum i serce się kłócą ze sobą, to fakt. I obojętnie co wybierzemy cierpienie nigdy nie znika, a żal zostaje z tobą na zawsze. Ale czasem warto posłuchać serca. Ba! Najlepiej słuchać go jak najczęściej. - Wzięłam drżący oddech. - Bo rezygnując będziesz po prostu cierpieć, a gdy spróbujesz, to choć przez chwilę czujesz to szczęście, mięknięcie kolan, motylki w brzuchu, szybciej bijące serce i późniejsze cierpienie faktycznie nabiera sensu. A kiedy nie próbujesz, tylko zamykasz się w sobie... - Oparłam dłoń o ścianę. Kręciło mi się w głowie.
Szlag. Oddychaj, Ren. Jest dobrze, spokojnie.

Agnes Vogel · 2017-12-10 21:52:41

- Proszę Pani, czy ja... naprawę nie przejmuj się tym, to nie jest ważne - poprosiłam pośpiesznie, próbując pomóc jej stanąć na nogi. - Ja... spróbuję obiecuję - zapewniłam, choć zupełnie niepewnie. - Ale niech Pani powie jak Pani pomóc...

Ren Endicott · 2017-12-10 21:58:01

- Agnes, spokojnie - mruknęłam, kiedy jej emocje zaczęły mnie przytłaczać i jedynie dolewały oliwy do ognia. - Spokój jest... najważniejszy - powtórzyłam. To miło z jej strony, że naprawdę się martwiła, aczkolwiek nie pomagało mi to.

Roger Honest · 2017-12-10 22:04:10

- Ren, gdzie te dokumenty, o które Cię... - spostrzegłem ją i czym prędzej podszedłem, ze swoim chłodnym spokojem. - Agnes, odsuń się. Chyba nosisz wystarczająco wiele emocji w sobie - warknąłem, na co brunetka odskoczyła od Ren. Spojrzałem na kobietę w moich ramionach.
- Spokojnie kochanie, spokojnie... - mruknąłem cicho, ale stanowczo.

Ren Endicott · 2017-12-10 22:12:11

Skupiłam całą uwagę na mężczyźnie, przez co emocje Agnes zniknęły z mojego pola. Wzięłam kilka głębokich oddechów, lekko dygocząc w jego ramionach, jednak spokój ogarną mnie bardzo szybko. Za to pojawiła się frustracja.
Kiedyś nad tym panowałam.
Umiałam zapanować w zdecydowanie większej części.
A teraz? Co chwila traciłam kontrolę. Wystarczy, że nieco bardziej mi zależało, od razu nerwy mi puszczały.
- Dziękuję, Roger - szepnęłam z zamkniętymi oczami. - Przepraszam Cię, Agnes - powiedziałam już głośniej.

Agnes Vogel · 2017-12-10 22:17:15

- J-ja też przepraszam... - wydukałam. - Nie chciałam by to tak się skończyło - zapewniłam dodatkowo. - Ja... pójdę już... naprawę przepraszam... - mówiłam, wychodząc z torbą pśpiesznie z sali.

Roger Honest · 2017-12-10 22:18:14

Zmarszczyłem brwi.
- Agnes jest przepełniona emocjami, ostrzegałem Cię przecież... - mruknąłem, obserwując jak dziewczyna zamyka za sobą drzwi.

Ren Endicott · 2017-12-10 22:21:35

Zacięłam dłonie na jego koszuli.
- Chciałam tylko pomóc - bąknęłam jak wystraszone dziecko. - A narobiłam chyba więcej szkód - dodałam głosem pełnym frustracji, pomimo tego, że czułam na sobie chłodny spokój Rogera. - Muszę więcej ćwiczyć...

Roger Honest · 2017-12-10 22:24:22

Westchnąłem.
- Wrócisz do formy, obiecuję - zapewniłem ją głaszcząc po głowie. - Jednak jesteś zmęczona. I zirytowana. Musisz odetchnąć i się uspokoić - powiedziałem rzeczowo.

#176 2017-12-10 18:08:10

Odp: Sale lekcyjne

#177 2017-12-10 18:13:23

Odp: Sale lekcyjne

#178 2017-12-10 18:18:19

Odp: Sale lekcyjne

#179 2017-12-10 18:23:56

Odp: Sale lekcyjne

#180 2017-12-10 18:31:22

Odp: Sale lekcyjne

#181 2017-12-10 18:41:52

Odp: Sale lekcyjne

#182 2017-12-10 18:50:03

Odp: Sale lekcyjne

#183 2017-12-10 18:58:04

Odp: Sale lekcyjne

#184 2017-12-10 19:05:24

Odp: Sale lekcyjne

#185 2017-12-10 19:10:31

Odp: Sale lekcyjne

#186 2017-12-10 21:12:12

Odp: Sale lekcyjne

#187 2017-12-10 21:15:48

Odp: Sale lekcyjne

#188 2017-12-10 21:20:35

Odp: Sale lekcyjne

#189 2017-12-10 21:30:33

Odp: Sale lekcyjne

#190 2017-12-10 21:35:57

Odp: Sale lekcyjne

#191 2017-12-10 21:39:38

Odp: Sale lekcyjne

#192 2017-12-10 21:48:01

Odp: Sale lekcyjne

#193 2017-12-10 21:52:41

Odp: Sale lekcyjne

#194 2017-12-10 21:58:01

Odp: Sale lekcyjne

#195 2017-12-10 22:04:10

Odp: Sale lekcyjne

#196 2017-12-10 22:12:11

Odp: Sale lekcyjne

#197 2017-12-10 22:17:15

Odp: Sale lekcyjne

#198 2017-12-10 22:18:14

Odp: Sale lekcyjne

#199 2017-12-10 22:21:35

Odp: Sale lekcyjne

#200 2017-12-10 22:24:22

Odp: Sale lekcyjne

Stopka