Kawiarnia

Ren Endicott · 2017-11-22 17:36:43

- Jeśli coś się będzie działo to dam ci znać, mój drogi. A póki co, trzymam się. - Zaczęłam bawić się kubkiem, obracając go to w jedną to w drugą stronę. - Emanować emocjami - powtórzyłam po chwili z lekkim uśmiechem na ustach. - Ja je odczuwam, a nie nimi emanuje. Bursztyn zna się lepiej na emocjach, ja tak naprawdę jestem w stanie pojąć bardzo mało z tego co czuje.
Wzruszyłam lekko ramionami.

Roger Honest · 2017-11-22 17:43:57

- Cóż, masz już tyle lat, że trochę doświadczenia nabyłaś. Akurat ty swoich emocji nigdy się nie wstydziłaś - zauważyłem dość cicho, podnosząc kubek do ust, jakbym chciał się za nim schować.

Ren Endicott · 2017-11-22 17:50:10

Oparłam brodę na dłoniach.
- Gdyż uważam, że nie ma czego się wstydzić. Robienie czegoś wbrew sobie powinno być karalne - stwierdziłam żartem. - Większość z nas jest zbyt ostrożna, za bardzo się boi, przez to wiele traci. Wiele naprawdę cudownych rzeczy, chwil, które już nie mogą wrócić. A życie większości ludzi nie jest wcale długie. - Westchnęłam zasmucona, spuszczając wzrok w dół.

Roger Honest · 2017-11-22 18:02:52

- Cóż, ja akurat jestem zdania, że emocje emocjami, ale trzeba je okazywać roztropnie. Bo to, że będziesz żyć zgodnie ze sobą może oznaczać, że możesz kogoś zranić - zauważyłem dosłownie przytaczając... swoje życie?

Ren Endicott · 2017-11-22 18:06:31

Spojrzałam Rogerowi w oczy.
- Mój drogi, przecież wszyscy wiedzą, że najboleśniejsza prawda jest tysiąc razy lepsza, niż najpiękniejsze kłamstwo, gdyż ono tak naprawdę nic nie znaczy.
Dreszczyk emocji przeszedł po moim ciele.

Roger Honest · 2017-11-22 18:09:39

- Nie uważasz, że głupio jest mówić dziewczynie, że się ją kocha, gdy ona jest zaręczona? - zapytałem ironicznie. - W takim razie wolałem okłamaną przyjaźń.

Ren Endicott · 2017-11-22 18:25:49

Zgarbiłam się.
- Miałam sama się domyślać? - spytałam z wyrzutem. - Wybacz, mój drogi ale myślę, że to dziecinne podejście - powiedziałam karcąco. - Nie byłam ślepa, Roger. Próbowałam się doszukać czegoś ale... - Westchnęłam, a serce mi się ścisnęło. - Byłam młoda i rozkojarzona. A w szczególności wtedy, a ty, mój drogi, milczałeś.
Oparłam łokcie na blacie i nachylilam się delikatnie w jego stronę, przyglądając się jego twarzy z uwagą. Trudno było na niej teraz dostrzec cokolwiek...

Roger Honest · 2017-11-22 18:31:38

Skrzywiłem się na wieść, że byłem zdemaskowany, ale zachowałem spokój.
- Mój drogi, mój drogi... Miałaś narzeczonego, też nie byłem ślepy. Widziałem jakie szczęście ci dawał więc... Chciałem tylko twojego szczęścia, więc wolałem nie burzyć tego co już miałaś - burknąłem. - To były ciężkie czasy gdy miałaś... Jego... Miałem pewność, że masz choć chwilę wytchnienia od zamieszania z de Clare...

Ren Endicott · 2017-11-22 18:48:15

Zamrugałam oszołomiona jego słowami, zasłoniłam dłonią lekko uchylone wargi. Kiedyś powiedziałabym, że świetnie go znam, teraz zaczęłam się mocno zastanawiać, ile ja o nim wiem.
Uderzyło we mnie poczucie winy, czułam jego ciężar na barkach.
- Potem było kompletnie za pozno, a ja wyjechałam - szepnęłam cichutko. - Wybacz - powiedziałam ze skruchą.

Roger Honest · 2017-11-22 18:52:35

Byłem chyba zbyt niewzruszony. Kiedyś kiedy wspominałem tą historię miałem ochotę zniknąć ze wstydu, jednak teraz... To wydawało się tak odległe wspomnienie.
- Nie było to ani trochę twoją winą - wzruszyłem ramionami. - Los najwidoczniej tak chciał. Kiedy ty wyjechałaś, ja tu zostałem i dopiero to było godne pożałowania. Poznałem Cornelie, chciałem sobie ułożyć życie, etc... Wyszło jak sama wiesz, Corny możesz odwiedzić na cmentarzu -zakończyłem zbyt lekko nawet jak na mnie.

Ren Endicott · 2017-11-22 19:02:14

Położyłam dłonie na kolanach, chowając je pod stół. Zacisnęłam dłonie w pięści.
- Przykro mi, naprawdę mi przykro, mój drogi. J-ja... - Zaczęłam się jąkać, więc zacisnęłam usta i milczałam.

Roger Honest · 2017-11-22 19:08:02

- Nie wiedziałaś - skończyłem za nią. - Ani nie podejrzewałaś, co może się zdarzyć. Kochałaś Jamesa i tyle w temacie, mimo wszystko cieszyłem się z tego, że ty znalazłaś szczęście - skwitowałem, tym razem ponuro. Wiedziałem przecież, że nie na Jamesie się skończyło, jednak mimo wszystko wolałem nawet o tym nie myśleć. Podróżnicy, którzy otrzymali dar nieśmiertelności najszybciej pogrążają się w szaleństwie, gdy zaczynają za dużo myśleć.

Ren Endicott · 2017-11-22 19:17:18

Zamrugałam szybciej, a kilka łez spłynęło po moich policzkach. Pośpiesznie je wytarłam.
- Coś tam wiedziałam - mruknęłam. Uśmiechnęłam się do niego słabo. - Teraz tym bardziej się o ciebie obawiam. Bo zawsze byłeś bliski mojemu sercu, a ja twojemu.Choć nigdy nie uda mi się pojąć twoich decyzji.

Roger Honest · 2017-11-22 19:22:58

Spojrzałem na nią lekko rozbawiony i po prostu położyłem dłoń na jej policzku.
- Chciałem twojego dobra. Dostałem je. Jeśli nie u mojego boku, to wtedy nie miało dla mnie znaczenia. Jednak z biegiem lat zrobiłem się bardziej zazdrosny i zachłanny, więc teraz by to nie przeszło - zauważyłem. - I nie płacz. Nie przystoi w miejscu publicznym - dodałem.

Ren Endicott · 2017-11-22 19:27:31

- Wiem, masz rację. - Rozejrzałam się lekko spłoszona, a on opuścił dłoń. Jedną ręką zaczęłam dla pewności, wycierać policzki, za to drugą sięgnęłam do jego dłoni. - Przez ciebie zaczyna mnie zastanawiać co jest gorsze, rezygnacja z tego co się kocha, czy zazdrość. - Westchnęłam cicho, marszcząc brwi.

Roger Honest · 2017-11-22 19:33:56

Prychnąłem, unosząc brwi.
- Wybieraj do woli. Ale pamiętaj, że ja jestem idealny - przypomniałem i upiłem łyk czekolady. - Mmm tak, dzień rozpoczęty od narcyzmu i czekolady z piękną kobietą, musi być dniem dobrym.

Ren Endicott · 2017-11-22 19:36:12

Przymknęłam powieki i pokręciłam głową.
- Narcyzm, mój drogi, to negatywna cecha, a człowiek idealny byłby nudny, gdyby takowy istniał. Chyba, że jednak chcesz zaprzeczyć moim słowom...?

Roger Honest · 2017-11-22 19:40:32

- A może ja jestem bardzo nudnym człowiekiem? Może jestem jeszcze gorszym człowiekiem niż de Clare, ale tylko ukrywam się, by podejść was wszystkich i na koniec historii porwać cię nie wiadomo gdzie i puścić tą ruderę z dyrektorką na czele z dymem? - parsknąłem. - Nie chce nic mówić, ale to wielce prawdopodobny scenariusz.

Ren Endicott · 2017-11-22 19:45:33

- Gdybyś opowiedział o tym na początku spotkania, byłabym skłonna uwierzyć w twe słowa, lecz teraz są one dla mnie tylko zmyśloną historyjką - oznajmiłam rozbawiona. - Poza tym, tak nie postępują nudni ludzie - zauważyłam, uśmiechając się szerzej.

Roger Honest · 2017-11-22 19:49:22

Wywróciłem oczami, choć trudno było mi ukryć radość. Mimo wolną. Ale szczerą.
- No dobrze, zgoda. Jednak pamiętaj, że nie jestem już Rogerem, jakiego znałaś, tak? Dużo się zmieniło od tego czasu - zauważyłem, a potem sam prychnąłem na swoje słowa. - Choć co znaczy "czas" dla podróżników?

Ren Endicott · 2017-11-22 20:46:53

- Tyle co po prostu być - odparłam. - Daj mi czas, mój drogi. Ciężko mi przywyknąć i przetrwać tak wiele rzeczy! Moje oczy nadal widzą, a uszy słyszą glos tego samego człowieka co przed laty.

Roger Honest · 2017-11-22 20:50:56

Prychnąłem, kręcąc głową.
- Aż strach myśleć co widzisz patrząc na wyrośniętego Sainta - mruknąłem. - Ren, wiesz przecież jak kończy się ciągłe patrzenie wstecz. Walniesz w końcu na słup życia.

Ren Endicott · 2017-11-22 21:03:34

Przez chwilę milczałam.
- Przeszłość zaczęła nachodzić na teraźniejszość, a mój umysł zaczyna świrować.
Potarłam palcami oczy.
- Kiedy pierwszy raz spotkałam potomkinie czarnego turmalinu, to nie zobaczyłam Agnes tylko Joan - przyznałam się. - Są tak niesamowicie podobne, że mój mózg od razu połączył je w jedną osobę. Ty i Saint też ciągle migacie. - Wzruszyłam ramionami w napięciu. - Wcześniej tego nie było, bo czas się na siebie nie nakładał, a teraz...

Roger Honest · 2017-11-22 21:11:43

- Tak to jest jak spotyka się z potomkami, kogoś kogo się znało dość dobrze - zauważyłem. - Ale Agnes faktycznie jest zdjętą skórą z Joan. Też mnie to czasem dezorientuje - przyznałem. - Ale przywykniesz. Gdy widzisz Sainta radośnie rozrabiającego razem z Tarą Russell, a zaraz potem sumienną pracę Agnes i chłód Echo Donovan... Tak, duchy nie opuszczają tej szkoły - mruknąłem. - Ale cóż, sami jesteśmy tego dobrym przykładem.

Ren Endicott · 2017-11-22 21:24:11

- Mh, jesteśmy wiekowi, dobrze, że tak nie wyglądamy. - Pokręciłam rozbawiona głową. Zacisnęłam palce na jego dłoni, przekazując mu jedną migawkę. W tamtych czasach jaśniał w moich oczach.
Przekazanie tego obrazu było bardziej odczuwalne niż się spodziewałam.
- Patrząc na ludzi czy rzeczy, często widzę ich sprzed lat. Stąd moja sentymentalność - wytłumaczyłam.

#151 2017-11-22 17:36:43

Odp: Kawiarnia

#152 2017-11-22 17:43:57

Odp: Kawiarnia

#153 2017-11-22 17:50:10

Odp: Kawiarnia

#154 2017-11-22 18:02:52

Odp: Kawiarnia

#155 2017-11-22 18:06:31

Odp: Kawiarnia

#156 2017-11-22 18:09:39

Odp: Kawiarnia

#157 2017-11-22 18:25:49

Odp: Kawiarnia

#158 2017-11-22 18:31:38

Odp: Kawiarnia

#159 2017-11-22 18:48:15

Odp: Kawiarnia

#160 2017-11-22 18:52:35

Odp: Kawiarnia

#161 2017-11-22 19:02:14

Odp: Kawiarnia

#162 2017-11-22 19:08:02

Odp: Kawiarnia

#163 2017-11-22 19:17:18

Odp: Kawiarnia

#164 2017-11-22 19:22:58

Odp: Kawiarnia

#165 2017-11-22 19:27:31

Odp: Kawiarnia

#166 2017-11-22 19:33:56

Odp: Kawiarnia

#167 2017-11-22 19:36:12

Odp: Kawiarnia

#168 2017-11-22 19:40:32

Odp: Kawiarnia

#169 2017-11-22 19:45:33

Odp: Kawiarnia

#170 2017-11-22 19:49:22

Odp: Kawiarnia

#171 2017-11-22 20:46:53

Odp: Kawiarnia

#172 2017-11-22 20:50:56

Odp: Kawiarnia

#173 2017-11-22 21:03:34

Odp: Kawiarnia

#174 2017-11-22 21:11:43

Odp: Kawiarnia

#175 2017-11-22 21:24:11

Odp: Kawiarnia

Stopka