Skrzydło szpitalne

Seth Reyes · 2017-11-06 23:27:06

Potarłem palcami czoło, zastanawiając się, co jej powiedzieć i jak ją przekonać.
- Agnes... sama nie wybawisz świata. Jest was dwunastka. - Spojrzałem na śpiącą Annabeth kątem oka, po czym przerzuciłem wzrok znowu na Agnes. - Może inaczej. Skoro nie obchodzi cię zdanie ludzi, którym na tobie zależy, to spójrz na to z innej strony: zmęczona się na nic nie przydasz, a będziesz tylko balastem. A jak się jakoś zregenerujesz i odeśpisz, to z nowymi siłami będziesz mogła zacząć działać.
Zacząłem bawić się palcami.
- Wiesz... też widziałem wiele rzeczy, których wolałbym nie widzieć. Ale my, podróżnicy w czasie, musimy być silniejsi niż cała reszta i liczyć się z tym, że zobaczymy niejednokrotnie gorsze rzeczy, niż zwyczajni ludzie bez genu.

Agnes Vogel · 2017-11-06 23:33:47

Skrzywiłam się.
- To nie tak... Ja... widziałam, co się stało z Joan i boję się, że to samo stanie się w końcu ze mną - powiedziałam, bardzo cichutko, patrząc w swoje stopy. Wzięłam kilka głębszych oddechów, by przemyśleć jeszcze raz słowa Setha.
- Będę się starała być użyteczna - skinęłam głową, choć z wahaniem. - Inaczej, nie byłoby sensu bym dalej tu była, co nie...

Seth Reyes · 2017-11-06 23:35:58

- Agneees - westchnąłem. - Ale łapiesz konkluzję, prawda? Wyśpij się. Zadbaj o siebie. Za dużo na siebie bierzesz i zatracasz to, kim byłaś, choć nadal jesteś tą samą osobą.

Agnes Vogel · 2017-11-06 23:40:14

Zerknęłam na niego.
- A ty wieczorem, gdy jesteś zmęczony, łapiesz jakiś filozoficzno-poetyckie natchnienie? - parsknęłam cichym śmiechem. - Tak, twój stan to świetna przestroga przed uniakniem snu. - Powiedziała ta, która po oczami ma wory świętego Mikołaja. Jakim cudem ludzie nie uciekają z krzykiem na mój widok?

Seth Reyes · 2017-11-06 23:43:35

Roześmiałem się trochę za głośno.
- Przepraszam za rozkminy filozoficzne, ale wolałbym nie podsumowywać tego tak, jak chcę, czyli: jak o siebie nie zadbasz, to cię pacnę w łeb.

Agnes Vogel · 2017-11-06 23:47:35

Skrzywiłam się.
- I jeszcze mi grozisz? Groźny nauczyciel stosuje przemoc na biednej uczennicy - zacytowałam czołówki gazet. - Czujesz to? To gorący temat - zauważyłam, wstając z łóżka i podchodząc do łóżka Annabeth by wymienić kroplówkę. Agnes - mistrzyni odciągania tematu od siebie.

Seth Reyes · 2017-11-06 23:51:28

Kiwnąłem głową.
- Nie zapomnij wspomnieć prasie, że uczysz się w szkole dla podróżników w czasie i przewidujesz przyszłość. Wróżę ci niesamowitą przyszłość. - Z uśmiechem pokręciłem głową.

Agnes Vogel · 2017-11-06 23:55:00

Mimo woli znów się uśmiechnęłam, tym razem szczerze.
- No tak, to faktycznie może nie przejść - przyznałam chichocząc. - Czyli możecie się nad nami znęcać do woli? To nie fair.

Seth Reyes · 2017-11-07 00:07:44

- Hej, hej. Przepraszam bardzo, to ja znoszę dzielnie wbity twojego brata! - Zaprotestowałem rozbawiony. - Dobrze, nie będę dla ciebie taki okrutny. Najwyżej zamiast pacnąć cię w czoło, wyślę cię do Madame Montrose. -Uśmiechnąłem się nieco złośliwie.

Agnes Vogel · 2017-11-07 00:10:26

Skrzywiłam się, obracając się do niego na moment przez ramię, przy zmianie torebki z płynem.
- Wiesz co? Pacaj już lepiej. Z dyrektorką chyba wystarczy mi kontaktów na jakiś czas. Nachodzenie jej w środku nocy nie było dobrym pomysłem.

Seth Reyes · 2017-11-07 00:34:02

Skrzywiłem się.
- Masz rację. Niekoniecznie chciałbym ją po raz kolejny ujrzeć w szlafroku i wałkach na głowie. - Aż sie wzdrygnąłem na samą myśl. - Może następnym razem zróbmy jakąś tajną misję czy coś w tym stylu, jeśli dowiesz się czegoś w środku nocy, co? Wolę już nie ryzykować aż tak mojej biednej psychiki.

Agnes Vogel · 2017-11-07 00:36:12

Skinęłam głową, odsuwając się od Annabeth.
- Tak... wiesz, następnym razem kieruje się prosto do Ciebie z informacjami - zapewniłam. - Nie ma sensu budzić naszej drogiej dyrektor...

Seth Reyes · 2017-11-07 00:44:32

- "Drogiej" to bardzo dobre słowo. Przychodzi nam płacić za nią cenę naszych nerwów. - Przewróciłem oczami nadal rozbawiony. - Zmieńmy temat. Za dużo złych tematów jak na jeden dzień, prawda?

Agnes Vogel · 2017-11-07 00:48:31

- Cóż, przywykłam do tego tematu - przyznałam, wracając na łóżko, obok Setha. Zasłoniłam pośpiesznie uszy, żeby mnie nie naszła ochota na rumienienie się.
- Jakoś ostatnio same złe rzeczy...

Seth Reyes · 2017-11-07 01:02:16

Dźgnąłem ją palcem w bok, przypominając sobie, jak zrobiłem to w 1914.
- Jeśli nie powiesz nikomu, to mogę cię zabrać na gorącą czekoladę do mojej ulubionej kawiarni w Londynie. I to "za moich czasów", gdy byłem nastoletnim szczylem. Pasuje? Trochę uciekniesz od tej tegorocznej nerwicy - zaproponowałem.
To dla jej dobra. Nie ma w tym nic niewłaściwego. Przecież to tylko czekolada.
Żałosne. Co ja właściwie robiłem? Napytam nam problemów.

Agnes Vogel · 2017-11-07 01:06:26

Zaskoczona, uniosłam brwi.
- Oh, to miłe z twojej strony - przyznałam z wahaniem. - Ale czy jesteś pewien, że możesz? W sensie... jesteś nauczycielem, co nie? Możesz sobie narobić problemów, nie chciałabym być takim problemem... W senie... - To nie tak miało brzmieć. - No wiesz.

Seth Reyes · 2017-11-07 01:09:09

- Nie żeby Montrose znalazła kogoś na moje miejsce. Nie sądzę, żeby Roger chciał babrać się w sprawy związane z misjami i Wybrańcami. - Wzruszyłem ramionami i uśmiechnąłem się. - Jeśli będziesz czuła się z tym niezręcznie, to zrozumiem. Ale o problemy się nie musisz martwić.

Agnes Vogel · 2017-11-07 01:15:35

- Oh nie, nie pomyślałam nawet o niezreczności - zapewniłam. Tylko o jego ślicznych oczach. Cholera. - To znaczy... na pewno siłą rzeczy odprężyłabym się i w ogóle... no i zdecydowanie można to uznać za dobre ćwiczenie.

Seth Reyes · 2017-11-07 01:22:09

Pokiwałem głową z udawaną powagą na twarzy.
- Oczywiście. Trenujemy zachowanie w latach 30. ubiegłego wieku. To bardzo przydatna umiejętność. Obywamy się również z ludźmi z tamtych lat, a gdzie robić to najlepiej, jak nie w kawiarni? - Uśmiech jednak mnie zdradził. - Nie żebym cię namawiał, ale naprawdę warto. Poza tym podróże w czasie bez żadnego powalającego, zmieniającego świat powodu, to najlepsze, co może być.

Agnes Vogel · 2017-11-07 01:25:58

Zaśmiałam się cicho.
- Podróż dla przyjemności? Brzmi... przyjemnie - przyznałam. - Poza tym, gorąca czekolada to piętą Achillesa, moja i Lükexa - przyznałam się.

Seth Reyes · 2017-11-07 01:33:27

Nie wiem, dlaczego właściwie aż tak mnie to ucieszyło.
Chyba obojgu nam przyda się przerwa od tego wszystkiego.
- Świetnie. W takim razie dam ci jeszcze znać, kiedy dokładnie. - Wstałem z łóżka. Miałem się pożegnać, ale jak tak na nią spojrzałem, to nie mogłem się powstrzymać przed rozczochraniem jej włosów. - Idź teraz spać, Agnes. Zrób to dla siebie i dla świata, który bez ciebie nie będzie funkcjonował. - Zaśmiałem się cicho, ale serdecznie. - Dobranoc. W razie gdyby coś się działo z Annabeth, możesz śmiało mnie obudzić.

Agnes Vogel · 2017-11-07 01:36:49

Uśmiechnęłam się szeroko, zupełnie szczerze, co zdecydowanie było czymś niespotykanym u mnie w ostatnim tygodniu.
- Jasne, jasne... a Ty nie śpij już więcej na kartkach - zaproponowałem, przypominając jak miał tusz od pióra na policzku.
Potem położyłam się z powrotem na łóżku. Z radosnym uśmiechem pod nosem, zamknęłam oczy i - choć z setkami obaw - poszłam spać.

Agnes Vogel · 2017-11-12 12:02:03

O ile mnie pamięć nie myli dziś Annabeth mieć wypis ze szpitala. Pomiędzy zajęciami wypadało mi jedno okienko, więc miałam wystarczająco dużo czasu by odwiedzić ja i przejść się jeszcze na chwilę do profesora Hastingsa.
Stanęłam w progu szpitala i pomachałam do dziewczyny z uśmiechem. Wyglądała już dużo lepiej, choć jej chorobliwa niedowaga nadal marwiła.
- Jak zdrowie? - zapytałam z uśmiechem.

Annabeth Coleman · 2017-11-12 12:07:06

Siedziałam i czekałam aż kroplówka się skończy i będę mogła wyjść. Machałam zwieszonymi z łóżka nogami do przodu i do tyłu, co jakiś czas zerkając to na swoje ramię to na leniwie kapiące kropelki.
Podniosłam wzrok, wyrwana ze swoich rozmyśleń słysząc znajomy głos.
- Dobrze - odparłam zwięźle. Przez chwilę patrzyłam na jej uśmiech. - Po co przyszłaś? - zapytałam z obojętnością.

Agnes Vogel · 2017-11-12 12:11:35

Skrzyżowałam ręce na piersi i usiadłam na łóżku na przeciwko niej. Wzruszyłam nieznacznie ramionami.
- Sprawdzić jak się trzymasz. Nie chcieli mnie wpuścić przez ten tydzień, no i dostał mi się ochrzan od tutejszego lekarza, że pomagałam ci na własną rękę, więc poczułam się zobowiązana zobaczyć się z tobą - wyjaśniłam. - Poza tym martwiłam się trochę. Mój brat zajmował się odbiciem ciebie, więc powiedział mi jak kiepsko to wszystko wyglądało...
Poza tym widziałam wizję, w której giniesz spadając z klifu, więc to, że żyjesz, to że siedzisz na przeciwko, uspokaja mnie częściowo.

#51 2017-11-06 23:27:06

Odp: Skrzydło szpitalne

#52 2017-11-06 23:33:47

Odp: Skrzydło szpitalne

#53 2017-11-06 23:35:58

Odp: Skrzydło szpitalne

#54 2017-11-06 23:40:14

Odp: Skrzydło szpitalne

#55 2017-11-06 23:43:35

Odp: Skrzydło szpitalne

#56 2017-11-06 23:47:35

Odp: Skrzydło szpitalne

#57 2017-11-06 23:51:28

Odp: Skrzydło szpitalne

#58 2017-11-06 23:55:00

Odp: Skrzydło szpitalne

#59 2017-11-07 00:07:44

Odp: Skrzydło szpitalne

#60 2017-11-07 00:10:26

Odp: Skrzydło szpitalne

#61 2017-11-07 00:34:02

Odp: Skrzydło szpitalne

#62 2017-11-07 00:36:12

Odp: Skrzydło szpitalne

#63 2017-11-07 00:44:32

Odp: Skrzydło szpitalne

#64 2017-11-07 00:48:31

Odp: Skrzydło szpitalne

#65 2017-11-07 01:02:16

Odp: Skrzydło szpitalne

#66 2017-11-07 01:06:26

Odp: Skrzydło szpitalne

#67 2017-11-07 01:09:09

Odp: Skrzydło szpitalne

#68 2017-11-07 01:15:35

Odp: Skrzydło szpitalne

#69 2017-11-07 01:22:09

Odp: Skrzydło szpitalne

#70 2017-11-07 01:25:58

Odp: Skrzydło szpitalne

#71 2017-11-07 01:33:27

Odp: Skrzydło szpitalne

#72 2017-11-07 01:36:49

Odp: Skrzydło szpitalne

#73 2017-11-12 12:02:03

Odp: Skrzydło szpitalne

#74 2017-11-12 12:07:06

Odp: Skrzydło szpitalne

#75 2017-11-12 12:11:35

Odp: Skrzydło szpitalne

Stopka